Το εμβολιαστικό σχήμα, δηλαδή ποια εμβόλια γίνονται, σε πόσες δόσεις και πότε, είναι απόφαση κάποιων ειδικών της κάθε χώρας, που κατά διαστήματα τροποποιείται και υποδεικνύεται προς εφαρμογήν. Η απόφασή τους κάθε φορά σχετίζεται με τα δεδομένα της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής. Από την άλλη οι παρασκευαστές δίνουν με τη σειρά τους τις δικές τους οδηγίες σχετικά, που και αυτές τροποποιούνται κατά διαστήματα. Έτσι, στη μέση βρίσκεται ο παιδίατρος, που καλείται να επιλέξει τον ορθό δρόμο και που χρειάζεται καμιά φορά να διαβάσει και πίσω από τις λέξεις…
Γι αυτό το λόγο δε θα υπεισέλθω σε αυστηρές λεπτομέρειες, αλλά θα παραμείνω αυστηρά στις βασικές κατευθυντήριες γραμμές με βάση αυτά που έμαθα, που ήδη έχω εφαρμόσει και συνεχίζω να εφαρμόζω, αλλά και συνεχίζω να μαθαίνω, γιατί στην ιατρική δε σταματάς ποτέ να διαβάζεις, αφού εξελίσσεται με τρομερούς ρυθμούς κάποιες φορές. Γι αυτό το λόγο κι εγώ [όχι πολύ συχνά] χρειάζεται να τροποποιώ το σχήμα εμβολιασμού ανάλογα με ότι σωστό καινούργιο μαθαίνω και αφού σιγουρευτώ πως έτσι πρέπει να γίνει. Ο στόχος πρέπει να είναι η κατά το δυνατόν καλλίτερη εμβολιαστική κάλυψη, ώστε να αποφεύγονται έγκαιρα τα εκάστοτε νοσήματα με όσο γίνεται λιγότερη ταλαιπωρία για το βρέφος και το παιδί.
Ο χορός των εμβολίων ανοίγει με τη συμπλήρωση του δεύτερου μήνα της ζωής και με αυτά που προστατεύουν το βρέφος από διφθερίτιδα, τέτανο, κοκκύτη, πολιομυελίτιδα, αιμόφιλο ινφλουέντζας τύπου Β, ηπατίτιδα Β, ιό rota, πνευμονιόκοκκο και μηνιγγιτιδόκοκκο. Υπάρχει μία σημαντική εξαίρεση: τα νεογνά μητέρων με θετικό αυστραλιανό αντιγόνο καλύπτονται άμεσα από το μαιευτήριο με το εμβόλιο ηπατίτιδας Β, ώστε να μην κολλήσουν τον ιό από τη μητέρα τους και εμβολιάζονται με πιο σύντομο σχήμα για την ηπατίτιδα Β. Επίσης, στα πρόωρα νεογέννητα με χαμηλό βάρος γέννησης και αναπνευστικά προβλήματα απαραίτητα γίνεται και το synagis, το οποίο καλύπτει τα βρέφη έναντι του ιού του αναπνευστικού συγκυτίου.
Ας τα πάρουμε ένα-ένα:
Η διφθερίτιδα είναι φοβερή θανατηφόρα ασθένεια παλαιότερων εποχών που χάρη στους εμβολιασμούς έχει εκλείψει, αλλά σπανιότατα παρατηρούνται κρούσματα στον κόσμο.
Το ίδιο ισχύει και για τον τέτανο ως προς τη βαρύτητα, αλλά με σποραδική εμφάνιση κρουσμάτων. Όλοι πρέπει να ξέρετε ότι το μικρόβιο του τετάνου ενδέχεται να υπάρχει στη σκόνη, στα χώματα, στα σκουριασμένα αντικείμενα, στα αγκάθια των φυτών.
Ο κοκκύτης φιγουράρει στις πρώτες θέσεις των λοιμωδών νοσημάτων που προκαλούν μηνιγγοεγκεφαλίτιδα πέρα από τις άπνοιες των κρίσεων.
Η πολιομυελίτιδα είναι διάσημη για τις φοβερές παραλύσεις της.
Ο αιμόφιλος ινφλουέντζας τύπου Β προκαλεί μηνιγγοεγκεφαλίτιδα κυρίως στα βρέφη καθώς και επιγλωττίτιδα, νόσο επικίνδυνη και θανατηφόρο επίσης.
Η ηπατίτιδα Β σίγουρα δεν είναι στην κατηγορία των θανατηφόρων νοσημάτων για τους ενήλικες, αλλά είναι κεραυνοβόλος και θανατηφόρος στα βρέφη[αυτός είναι και ο λόγος που το εμβόλιο αυτό γίνεται από τη βρεφική ηλικία].
Ο ιός rota είναι η συχνότερη αιτία γαστρεντερίτιδας στα παιδιά και πρέπει το εμβόλιο να ολοκληρώνεται πριν από τον ένατο μήνα το αργότερο, καλύτερα και πριν από τον έβδομο, ώστε να παρέχει κάλυψη από την αφυδάτωση της γαστρεντερίτιδας και τις επικίνδυνες επιπλοκές της. Είναι το μοναδικό εμβόλιο που πίνεται και δεν ενίεται, γιατί έτσι πρέπει, αφού έχει να κάνει αποκλειστικά με τον πεπτικό σωλήνα. Είναι το μόνο εμβόλιο που δεν έχει υπαχθεί στον υποχρεωτικό εμβολιασμό στην Ελλάδα μέχρι στιγμής και γι αυτό χορηγείται με συμμετοχή από τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ όλα τα άλλα εμβόλια χορηγούνται δωρεάν.
Ο πνευμονιόκοκκος προκαλεί λοιμώξεις του αναπνευστικού πάσης φύσεως, με ιδιαίτερη μνεία στην πνευμονία, αλλά και μηνιγγοεγκεφαλίτιδα. Είναι, θα έλεγα, το ψωμοτύρι των αιτίων που προκαλούν τις διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού. Όμως, τα εμβόλια που κυκλοφορούν δεν καλύπτουν όλα του τα στελέχη. Ενώ αυτά ξεπερνούν τα ενενήντα, τα κυκλοφορούντα εμβόλια εμπεριέχουν κάλυψη έναντι δέκα, δεκατριών ή εικοσιτριών στελεχών. Από αυτά έχει αποδειχθεί ότι για το γενικό πληθυσμό το δεκαδύναμο και το δεκατριδύναμο είναι τα ενδεικνυόμενα. Εννοείται πως οι κατασκευαστές έχουν ξεχωρίσει αυτά τα στελέχη που είναι τα συχνότερα εμφανιζόμενα.
Ο μηνιγγιτιδόκοκκος προκαλεί, όπως και το όνομά του καταδεικνύει, μηνιγγίτιδα. Υπάρχουν κάποια εμβόλια για τα βρέφη, αλλά προσφάτως έχουν κυκλοφορήσει και εμβόλια για λίγο μεγαλύτερα παιδιά καθώς και για εφήβους και νεαρούς ενήλικες.
Η τάση των τελευταίων δεκαετιών είναι να απαλλάξουμε τα βρέφη από τα συχνά τσιμπήματα και να τα καλύψουμε εξίσου ή και πιο καλά, σίγουρα με λιγότερο πόνο, χρησιμοποιώντας πολυεμβόλια. Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλειά τους είναι αδιαμφισβήτητες. Ήδη στην πράξη παρατηρώ πολύ λιγότερες παρενέργειες από τα πολυεμβόλια, γεγονός που σε συνδυασμό με τη λιγότερη ενόχληση των παιδιών και την καλύτερη συμμόρφωση των γονιών με κάνει να τα προτιμώ.
Όλα τα εμβόλια έχουν επαναληπτικές δόσεις που ενισχύουν το σχηματισμό αντισωμάτων εκ μέρους του οργανισμού. Βάσει μιας μαγικής του δυνατότητας ο οργανισμός μας με την επαναληπτική δόση θυμάται την προηγούμενη επαφή του με το εμβόλιο και δημιουργεί φρέσκα αντισώματα, ώστε να παρέχεται στον οργανισμό η μέγιστη δυνατή κάλυψη εκ μέρους του εμβολίου ανά πάσα στιγμή.
Έχει χυθεί πολύ μελάνι για ουσίες που περιέχουν τα εμβόλια και τα κάνουν επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Σίγουρα χρειάζονται κάποια συντηρητικά που κάνουν τα εμβόλια ασφαλή από την παρασκευή μέχρι τη λήξη τους. Σίγουρα αυτοί που τα φτιάχνουν θέλουν το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Και σίγουρα τα βελτιώνουν. Δε θα κάνω το χημικό ούτε το βιολόγο. Απλά τα πράγματα: Τόσα χρόνια, τόσα εμβόλια, τόσοι γεροί εμβολιασμένοι άνθρωποι και τόσοι απόγονοί τους, τόσες εξαφανισμένες αρρώστιες δε φτάνουν για να πείσουν και τον πιο δύσπιστο; Τώρα το πόσο μέταλλο παίρνουμε από τα εμβόλια και πόσο από τον τόνο και τι παθαίνουμε κι από το ένα και από το άλλο δε θα μπω στη λογική να αναμασώ ότι έξυπνο ή χαζό ή παραπλανητικό κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Νομίζω ότι τα δυο προηγούμενα άρθρα μου έβαλαν τα πράγματα σε σωστές βάσεις.
Link στο iator: http://www.iator.gr/2014/03/31/emvolia-protou-xronou-tis-zois/