ΟΥΡΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ
Πώς γίνεται η συλλογή ούρων για ουροκαλλιέργεια σε βρέφος:
Θα χρειαστείτε: ειδικά σακουλάκια που θα πάρετε από το φαρμακείο (τουλάχιστον τρία ), ειδικό δοχείο που θα πάρετε από το φαρμακείο, solution betadine των 30 ml, έξι σύριγγες των 5 ml, γάζες αποστειρωμένες μεγάλες, έξι ζευγάρια γάντια αποστειρωμένα, ένα δεύτερο άτομο να σας βοηθάει, υπομονή και χρόνο, επικοινωνία με το εργαστήριο σχετικά με τις ώρες λειτουργίας του και τη δυνατότητα να επεξεργαστούν τα ούρα αμέσως.
Βάζετε σε ένα μικρό φλιτζάνι 10 σταγόνες betadine solution και 5 ml νερό. Τραβάτε το διάλυμα με τη μία σύριγγα. Ξαπλώνετε το παιδί. Ανοίγετε την πάνα. Σε όλη τη διαδικασία δε θα πρέπει τα χέρια σας να ακουμπήσουν σε άλλο σημείο στο δέρμα ή στα ρούχα ούτε το παιδί να βάλει τα χέρια του στο σημείο. Πρέπει ο βοηθός να κρατάει καλά το παιδί. Ξεπλένετε με το διάλυμα στη σύριγγα τα έξω γεννητικά όργανα και τη γύρω περιοχή. Φοράτε τα γάντια. Σκουπίζετε την περιοχή πολύ καλά με γάζα και με κυκλικές κινήσεις από το κέντρο προς την περιφέρεια με ομόκεντρους κύκλους με κέντρο τα έξω γεννητικά όργανα. Κολλάτε το σακουλάκι με την τρύπα στο αυτοκόλλητο προς την κοιλιά. Κλείνετε την πάνα. Δίνετε στο παιδί να πιει. Ιδανικά διαλέγετε μια ώρα που το παιδί είναι διψασμένο – πεινασμένο. Κάθε 2-3 λεπτά ελέγχετε αν κατούρησε. Αν σε δεκαπέντε λεπτά δεν έχει ουρήσει, αφαιρείτε το σακουλάκι. Επαναλαμβάνετε τη διαδικασία από την αρχή. Μόλις δείτε ούρα στο σακουλάκι, έστω και λίγα, φοράτε γάντια καθαρά, το αφαιρείτε προσεκτικά και το αδειάζετε στο δοχείο. Εναλλακτικά μπορείτε να τραβήξετε τα ούρα από το σακουλάκι με μία σύριγγα (το πλαστικό μέρος) και να την κλείσετε αμέσως. Φροντίζετε τα ούρα να φτάσουν στο εργαστήριο σε μισή ώρα το πολύ. Είναι καλύτερα να τα βάλετε σε ένα μπολ με παγάκια για να διατηρηθούν κρύα και όταν φτάσετε στο εργαστήριο θα τους πείτε να τα βάλουν αμέσως.
Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικό να γίνουν σωστά. Αν γίνει ένα λάθος σε οποιοδήποτε σημείο της διαδικασίας, το αποτέλεσμα θα είναι αμφίβολο και ποτέ δε θα βγει συμπέρασμα.
Ιδανικά, χρειάζονται δύο ή τρεις ουροκαλλιέργειες με το ίδιο μικρόβιο για να πούμε με βεβαιότητα ότι ένα παιδί έχει ουρολοίμωξη. Σε κάποια άτομα υπάρχει εκ γενετής μία ευκολία να παθαίνουν ουρολοίμωξη από το μικρόβιο κολοβακτηρίδιο. Σε αυτά τα άτομα έχουν γίνει μελέτες με χορήγηση cranberry τόσο σε φαρμακευτική μορφή όσο και σε χυμό ή αποξηραμένα φρούτα που δείχνουν ότι μειώνεται η προσβολή από κολοβακτηρίδιο. Δεν υπάρχουν μελέτες ή συστάσεις για ουρολοιμώξεις από άλλα μικρόβια. Επίσης, τα cranberries ή κράνα δεν είναι και τόσο ακίνδυνα. Επειδή περιέχουν μεγάλες ποσότητες από βιταμίνη C , μπορεί να προκαλέσουν αλλεργία. Επειδή περιέχουν σαλικυλικό οξύ, όπως η ασπιρίνη, μπορεί να προκαλέσουν βλάβη, ιδιαίτερα σε περίπτωση εμπύρετης ίωσης. Τονίζω ότι η ασπιρίνη απαγορεύεται να χορηγείται σε παιδιά, γιατί μπορεί να προκαλέσει ηπατοεγκεφαλοπάθεια.
Οι νεώτερες αντιλήψεις για τις ουρολοιμώξεις δεν επιμένουν και τόσο στην προληπτική χορήγηση φαρμάκων, αλλά συνιστούν μόνο τη χορήγηση αντιβιοτικών βάσει αντιβιογράμματος στις περιπτώσεις των ουρολοιμώξεων. Παρόλα αυτά θεωρώ ιδανικό σε υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις σε βρέφος να γίνεται προληπτική, προφυλακτική χορήγηση αντιβίωσης για ένα εξάμηνο.
Σίγουρα σε ένα παιδί με ιστορικό ουρολοίμωξης, πρέπει να γίνεται ουροκαλλιέργεια επί πυρετού, αλλά κάθε πυρετός δεν είναι ουρολοίμωξη. Σίγουρα χρειάζεται να γίνει μία φορά έρευνα του ουροποιητικού συστήματος μήπως υπάρχουν εκ γενετής ανωμαλίες, όπως κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση. Χωρίς παλινδρόμηση τα νεφρά δε μολύνονται. Απλά επισυμβαίνουν κυστίτιδες, δηλαδή λοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Τα νεφρά και ο οργανισμός του παιδιού δεν κινδυνεύουν στην περίπτωση αυτή. Επίσης, στα κορίτσια πολύ εύκολα συμβαίνουν αιδοιοκολπίτιδες και στα αγόρια βαλανοποσθίτιδες, όπου υπάρχουν μικρόβια, τα οποία συμπαρασύρονται από τα ούρα και έτσι φαίνεται στην ουροκαλλιέργεια ότι υπάρχει μικρόβιο στα ούρα, ενώ το μικρόβιο είναι από τα γεννητικά όργανα. Το ίδιο γίνεται και με μικρόβια του δέρματος, αν η περιοχή δεν καθαριστεί προσεκτικά. Πρέπει πάντα να εξετάζονται τα έξω γεννητικά όργανα και σε περίπτωση ερεθισμού της περιοχής, πρώτα να θεραπεύεται ο ερεθισμός και μετά να λαμβάνεται ουροκαλλιέργεια.
Υπάρχει η δυνατότητα λήψης ούρων από την ουροδόχο κύστη με μικροεπέμβαση που λέγεται υπερηβική παρακέντηση ή με τη χρήση καθετήρα, αλλά αυτές είναι μέθοδοι ενδονοσοκομειακής λήψης και όχι καθημερινής πρακτικής. Η υπερηβική συνήθως δεν αποδίδει και είναι αιματηρή μέθοδος και η χρήση καθετήρα υποβοηθά τα μικρόβια να εισέλθουν στο ουροποιητικό σύστημα και να δημιουργήσουν ουρολοίμωξη εκεί που δεν υπήρχε. Σε ένα σοβαρό περιστατικό που νοσηλεύεται θα γίνουν και αυτά, αλλά όχι στο ιδιωτικό ιατρείο.
Όταν σε επαναλαμβανόμενες λήψεις το αποτέλεσμα της ουροκαλλιέργειας δείχνει ένα μικρόβιο σε χαμηλή συγκέντρωση ή δύο ή περισσότερα μικρόβια, η καλλιέργεια θεωρείται αρνητική. Για να θεωρηθεί θετική μια καλλιέργεια ούρων πρέπει να έχει μεγάλη συγκέντρωση ενός και μόνο μικροβίου και, για να κάνουμε όπως λένε τα βιβλία, θα πρέπει αυτό να φαίνεται σε τρεις διαδοχικές καλλιέργειες, όπως προανέφερα.