Το πιο απίθανο
Βρέφος κοριτσάκι 9 μηνών με: ανορεξία – εμέτους – χρόνια φαρυγγίτιδα – οριακό ρυθμό ανάπτυξης. Τα συμπτώματα έχουν ξεκινήσει από τετραμήνου περίπου και είναι βαθμιαία επιδεινούμενα. Το παιδί έχει νοσηλευτεί σε μονάδα εντατικής νοσηλείας νεογνών λόγω προωρότητας. Παρακολουθείται τακτικά από την ομάδα του νεογνολογικού τμήματος, όπου νοσηλεύτηκε, αλλά το παρακολουθώ κι εγώ τακτικότατα (πολλές φορές και πάνω από μια φορά την εβδομάδα). Στην οικογένεια υπάρχουν λοιμώξεις κατά διαστήματα λόγω τόσο του μεγαλύτερου παιδιού όσο και της εργασίας των γονέων. Παρά τις δυσκολίες η μητέρα το σιτίζει επιμελώς και προσπαθεί συνεχώς με αποτέλεσμα να μην υστερεί ούτε σε εμβολιασμούς ούτε σε φυσιολογική ανάπτυξη.
Αντιμετωπίζοντας διαγνωστικό και θεραπευτικό πρόβλημα, ζητάω να γίνει εργαστηριακός έλεγχος τόσο αιματολογικός και βιοχημικός όσο και των ούρων από την έναρξη των συμπτωμάτων προ τετραμήνου, ο οποίος αποβαίνει απολύτως φυσιολογικός. Καταβάλλω πραγματικά μεγάλη προσπάθεια τόσο για να θεραπεύω το παιδί όσο και να υποστηρίζω τη μητέρα. Προσπαθώ να μην καταφύγω σε αντιβιοτική αγωγή, παρόλα αυτά μια ή δυο φορές χρειάστηκε και η χορήγηση αντιβιοτικού. Οι νεογνολόγοι δεν βοηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση, γιατί στα τακτικά ραντεβού το παιδί είναι μια χαρά ( με αδιάκοπες δικές μου θεραπευτικές παρεμβάσεις, όμως).
Βάζω το παιδί σε αγωγή με σιρόπι epadoren για αντιμετώπιση μιας φαρυγγίτιδας χημικής από το συνεχή ερεθισμό του φάρυγγα λόγω των εμέτων και με τη σκέψη ότι είναι μια καλή αγωγή για γαστρίτιδα και γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Παρόλα αυτά, έχω εύλογο το ερώτημα: Τι γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι αυτή, που εμφανίζεται μετά τον πέμπτο μήνα, όταν το παιδί αρχίζει στερεές τροφές; Η ΓΟΠ, όλοι το ξέρουν, εμφανίζεται από τις πρώτες μέρες και βελτιώνεται – εξαφανίζεται από τον πέμπτο μήνα. Εδώ, τι, έχουμε αντιστροφή; Έχοντας εξαντλήσει τις δυνατότητές μου και συναισθανόμενη την ανάγκη συνεπικούρησης από κάπου, ζητώ από τους γονείς να απευθυνθούν σε ειδικό καθηγητή λοιμωξιολόγο – παιδίατρο για τη φαρυγγίτιδα που επιμένει να υφίσταται αταλάντευτη τις δυο τελευταίες εβδομάδες απολύτως ανυποχώρητη και χωρίς να χρήζει αντιβίωσης ή άλλης αγωγής πλην μιας ελαφρά αντισηπτικής αγωγής, που παίρνει, όμως, από καιρό και δε φαίνεται πια να έχει αποτέλεσμα. Το παιδί είχε από την αρχή και μια επίμονη μυκητίαση του στοματοφάρυγγα, η οποία, με εξάρσεις και υφέσεις, χρειάστηκε περίπου ένα τετράμηνο για να εξαφανιστεί οριστικά.
Κάπως έτσι, το μωράκι μας φτάνει σε ραντεβού σε μεγάλο νοσοκομείο, όπου προς τιμήν του δέχτηκε να το δει ο κύριος καθηγητής χωρίς χρήματα σε πρωινό ραντεβού. Είναι αξιοθαύμαστο και ελπιδοφόρο να υπάρχουν τέτοιοι γιατροί. Εκτός από τον ίδιο, το παιδί εξετάζεται και από άλλους γιατρούς: ζητείται η συνδρομή ανοσολόγου-παιδιάτρου, παιδιάτρου ειδικού στο ανώτερο αναπνευστικό καθώς και παιδογαστρεντερολόγου. Η άποψη τόσο του λοιμωξιολόγου όσο και του ανοσολόγου είναι πως δεν υπάρχει ούτε καν φαρυγγίτιδα ( αλλά το παιδί παίρνει ήδη εδώ και λίγες μέρες epadoren). O ειδικός στο ανώτερο αναπνευστικό αποφαίνεται ότι είναι παθολογικός ο φάρυγγας, αλλά δεν καταλήγει κάπου. Καταλήγουν στη διάγνωση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και το παραπέμπουν στον παιδογαστρεντερολόγο. Ο παιδογαστρεντερολόγος, επίσης προς τιμήν του και με μεγάλη μου χαρά και έκπληξη, μου τηλεφωνεί επί τόπου και με ενημερώνει για το περιστατικό: έχει καταλήξει στη διάγνωση της παλινδρόμησης και αποφασίζει να αυξήσει τη δόση στο φάρμακο, που ήδη έχω βάλει εγώ.
Επειδή όλοι καταλήγουν σε μια διάγνωση που δεν χρειάζεται εργαστηριακό έλεγχο, δεν παραπέμπεται το παιδί για αιματολογικές εξετάσεις. Επειδή θα ήθελα να δω κάποιο εργαστηριακό έλεγχο, παρά τις διαβεβαιώσεις των συναδέλφων μου, αλλά και κυρίως επειδή οι έμετοι είναι συχνότατοι και δεν πτοούνται από τη μια εβδομάδα και πλέον με epadoren και το περιστατικό επανέρχεται σε μένα, αποφασίζω να ζητήσω εργαστηριακά, μήπως και έχει αλλάξει κάτι από τις αρχές του καλοκαιριού, που έγινε ο προηγούμενος έλεγχος. Τα αποτελέσματα δείχνουν μια υπερβολικά αυξημένη τιμή σιδήρου με φυσιολογική γενική αίματος και φεριτίνη και ελαφρά αυξημένη τη μια τρανσαμινάση. Τηλεφωνώ αμέσως στη μητέρα και τη ρωτώ αν δίνει στο παιδί κάποιο σκεύασμα σιδήρου. Μου απαντάει όχι. Εγώ επιμένω και τη ρωτώ αν δίνει κάτι άλλο στο παιδί: κάποιο σκεύασμα ή ουσία, που περιέχει σίδηρο. Μου λέει πως όχι, δίνει μόνο τις βιταμίνες. Ρωτώ ποιο είναι το σκεύασμα με τις βιταμίνες και πόσο της δίνει την ημέρα. Μου απαντά, το σκεύασμα δεν αναφέρεται να έχει σίδηρο, αλλά, όταν μου λέει ότι επί μήνες έδινε στο παιδί περίπου τετραπλάσια – πενταπλάσια δόση από την κανονική, φωτίζεται στο μυαλό μου η διάγνωση, που τόσο καιρό έψαχνα! Τη ρωτώ από πότε παίρνει το παιδί τις βιταμίνες και μου απαντά από τον πέμπτο μήνα, οπότε και ξεκίνησαν και τα θέματα της ανορεξίας και των εμέτων βαθμιαία επιδεινούμενα!
Της ζητάω άμεσα να σταματήσει τη χορήγηση των βιταμινών στο παιδί. Τις επόμενες ώρες και μέρες ανανεώνω και βελτιώνω τις γνώσεις μου πάνω στις βιταμίνες, μελετάω παλιά βιβλία και νέα άρθρα στο διαδίκτυο. Η διάγνωση είναι μπροστά μου, καθαρή, κρυστάλλινη. Αισθάνομαι πραγματική ανακούφιση. Τώρα το μωρό μου θα γίνει καλά, είμαι σίγουρη. Ω, του θαύματος, η μητέρα μού αναφέρει πως με το που σταμάτησαν οι βιταμίνες, σταμάτησαν και οι εμετοί, το παιδί έγινε άλλο παιδί!.
Ευτυχώς, πάνω στην ώρα, γιατί, εν τω μεταξύ, οι γονείς επισκέφτηκαν και άλλο καθηγητή γαστρεντερολόγο, που διέγνωσε επίσης γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, συμφώνησε με την αγωγή και προγραμμάτισε ακτινολογικό έλεγχο στο παιδί προκειμένου να αποκλειστούν ανατομικές ανωμαλίες. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων, που έδωσα, είχαν ήδη βγει και της ανακοινώθηκαν κατά την επίσκεψη, αλλά δεν τους έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Όταν, όμως, η μητέρα την ενημέρωσε, μετά από λίγες μέρες, ότι με τη διακοπή των βιταμινών υποχώρησαν πλήρως οι έμετοι, ευτυχώς, φυσικά, είπε ότι δεν υπάρχει λόγος να προχωρήσει σε ακτινολογικό έλεγχο.
Η διάγνωση είναι : υπερβιταμίνωση κυρίως από τη βιταμίνη Α, που προκαλεί ανορεξία, ναυτία, εμέτους, στασιμότητα ανάπτυξης, αλλά και υπερδοσολογία από τις υπόλοιπες βιταμίνες και δευτεροπαθής γαστρίτιδα, οισοφαγίτιδα και φαρυγγίτιδα. Το μωράκι είναι μια χαρά από πλευράς εμέτων, αλλά, για κακή της τύχη, πάσχει τις τελευταίες μέρες από μια ιογενή, φυσσαλιδώδη φαρυγγοαμυγδαλίτιδα, που την έχει και ο μεγαλύτερος αδελφός της. Θα περάσει, όμως κι αυτή σε λίγες μερούλες και θα μπορέσω να απολαύσω κι εγώ τον φάρυγγά της καθαρό και φυσιολογικό.